To nie był atak islamskiego terrorysty ale wybuch frustracji irańskiego Niemca mającego dość niemieckiej pseudotolerancji i ciągłego życia na zasiłku. Niemiecka polityka integracji polegająca na pompowaniu pieniędzy w socjal przyniosła krwawe owoce. Bardzo możliwe że napływ imigrantów spowodował odwrócenie się państwa niemieckiego od urodzonych w Niemczech ale kiepsko zintegrowanych i nieaktywnych zawodowo dzieci gastarbeiterów co wywołało ich wściekłość. Można to nazwać syndromem złotej klatki w którym po pierwotnym zachłyśnięciu się Zachodem przychodzi gorzka refleksja na temat życia w skomercjalizowanym społeczeństwie. Ci ludzie mają swoje ambicje, widzą jak żyją ich niemieccy równieśnicy i sami chcą wyrwać się z ekonomicznego getta niemocy. Zasiłek przestaje wystarczać ale jego utrata powoduje jeszcze większą frustrację. Pojawia się zanik tożsamości, obniżenie samooceny, poczucie wykluczenia społecznego i obcości. Kraj przyjmujący przestaje być domem a staje miejscem doznania krzywdy. Irańczycy z reguły bardzo dobrze się integrują, jako szyici nie są nastawieni skrajnie fundamentalistycznie choć kierują się własnym kodeksem. To co zdarzyło się w Monachium musi skłonić niemieckie władze do przemyślenia polityki socjalno-migracyjnej. Zamiast ściągać nowych migrantów wystarczyło uruchomić nieaktywnych zawodowo. Za kilka lat może się okazać że frustratów, dodatkowo podbudowanych agresywną sunnicką ideologią będą nie jednostki a tysiące.
Atak w Monachium pokazał słabość niemieckiego państwa. Jeden człowiek który oddał kilkanaście strzałów a następnie popełnił samobójstwo spowodował wielogodzinny paraliż połowy kraju. Widok nieregulaminowo umundurowanej policji bezładnie kryjącej się za barierkami i mierzącej z broni we wszystkich możliwych kierunkach nie buduje poczucia bezpieczeństwa. GSG9 szalało po kraju, zamykano autostrady, ściągano lekarzy z domów a tymczasem sprawca leżał martwy od kilku godzin. Zawiodło rozpoznanie, w szeregi funkcjonariuszy wkradł się chaos. Nie można jednak odmówić Niemcom aktywności w przeciwieństwie do służb francuskich skompromitowanych brakiem reakcji na rzeź w sali klubu Bataclan.
Niemcy zapomnieli doświadczeń krwawego, lewicowego terroryzmu (Bader Mainhoff), dziś lewica zamiast anarchii ma do zaoferowania poprawność polityczną wobec fundamentalistów.
