Przyglądając się osiągnięciom polityki wschodniej w wydaniu Bronisława Komorowskiego takim jak: przyznanie w trybie ekspresowym z naruszeniem przepisów polskiego obywatelstwa ukraińskiemu zięciowi Ewy Kopacz, oberwanie jajkiem w Łucku w czasie obchodów 70-tej rocznicy Zbrodni Wołyńskiej oraz uchwalenie ustawy gloryfikującej ludobójczą UPA kilka godzin po wizycie Komorowskiego w Radzie Najwyższej w Kijowie trudno się dziwić furiackiemu atakowi PO na Prezydenta Dudę. Wszakże jest on kompletnym przeciwieństwem bezwolnego politycznego słonia w składzie porcelany jakim był Komorowski.
To że Poroszenko najpierw zadzwonił do Dudy prosząc o wsparcie procesu pokojowego na Ukrainie a następnie zrezygnował ze wsparcia Polski pod presją Merkel nie jest winą prezydenta Dudy. Smuci próba rozgrywania prezydenta przez rząd, osłabiania jego prestiżu za granicą i szelmowania argumentami dot. relacji międzynarodowych na użytek wewnętrznej walki politycznej. Polska polityka zagraniczna nie będzie monolitem póki nie zmieni się rząd. Odbieranie samolotu prezydentowi RP już było.
Warto zwrócić jednak uwagę na postawę Niemiec w kwestii polskiej i ukraińskiej. Merkel niejako "rozbroiła" wizytę Dudy w Niemczech ucinając dyskusję o roli Polski w procesie pokojowym na Ukrainie zanim się ona rozpoczęła. Gestom, ukłonom i miłej atmosferze w czasie wizyty w Niemczech Andrzeja Dudy z Małżonką nie będzie końca. Nie zmieni to jednak faktu że Niemcy nie zamierzają reorientować swojej polityki wobec wschodnich partnerów. Duda zderzył się z brutalnymi realiami niemieckiej Realpolitik. Nie zderzyłby się gdyby nie podejmował żadnych inicjatyw żyjąc w radosnym bezwładzie jak Komorowski. Uprawianie polityki zagranicznej to nie chodzenie po krzesłach w siedzibach parlamentów innych krajów ale podejmowanie często ryzykownych polityczne działań.
